We hebben mooie rammen dit jaar.
Het ene jaar lukt dat beter als het andere. De inspecteur was best enthousiast over hun kwaliteit.
Van die rammen is er dit voorjaar 1 verkocht voor stamboek fokkerij. En wel naar Duitsland, het dier had een staartindex waarbij hij alleen met compensatie een dekvergunning zou krijgen in Nederland.
Deze kopers zullen een een prima Solwaybank Sting zoon geleverd krijgen!
Voor mijn numero 1 ramlam was dit jaar al vroeg belangstelling. De aspirant kopers onderzochten hem uitgebreid en waren duidelijk enthousiast.
We hebben het dan over een macho zoon van Baileys Bozzi uit een Sitlow Les Paul dochter die voor het eerst aflamde. Een heel complete ram die het gewoon verdiend om werk te gaan doen in een goede kudde.
De koop is echter afgeketst op het verschil in vraagprijs en het bod van de kopers.
Als dat te ver uit elkaar ligt dan is het spijtig. Ook voor het ramlam.
Dan zijn er nog enkele Bozzi zonen en ook nog de laatste zoon van Sitlow Les Paul. Hij is uit dezelfde moeder als Khan die het dit seizoen zo goed gedaan heeft bij Dijkman en Libregts.
Ik had deze morgen al vroeg een mevrouw aan de lijn die de rammen zoektocht per telefoon wilde afdoen.
"Wat dan een beste ram, geschikt voor top stamboek fokkerij zou moeten kosten?". Ik begon met mijn bodemprijs en noemde ook het bedrag wat ik voor mijn seizoens topper wilde ontvangen.
Toen duurde het gesprek nog 4 seconden. Of mijn bodemprijs was te hoog of deze mevrouw wilde bij mij de prijs indicatie ophalen die zij bij een andere fokker ook zou moeten betalen. Misschien wel het laatste.
Rammenhandel is soms mooi. Soms ook frusterend als je bedenkt welke inspanningen er tegenwoordig moeten worden gedaan bij import van toprammen voor je eigen fokkerij en dan de daarop volgende serieuze belangstelling.
Als de commerciele schapenhouders vlot 250 tot 350 betalen voor goede productie rammen. Dan zou toch een ram in de top van de Nederlandse fokkerij een heel ander bedrag verdienen?
